00:04
elektrik kesildi
00:05
elektrik geldi

dün de aynısı olmuştu, ondan önceki de. yarın da olacağına bahse girerim.

elliiki

saatler 00.00 ı gösterdiğinde elektrikleri kesen arkadaş sana sesleniyorum. hadi ordan! bugün geç kaldın 5 dakika zaten. zamanlama sorunları yaşıyorsun bari istikrarlı ol.

internet yavaş bugünlerde bir de. kablo mu koptu denizaltında nedir. teknolojik konularda sıkıntılıyım yani. elektriğim gidip duruyor ikide bir, internetim yavaş. tadı tuzu kalmıyor bilgisayar mesaimin böyle durumlarda..

yutkunamıyorum..
düğümleniyor boğazımda hayat..

ellibir

dino buzzati isimli, soyadı “atilla mı attila mı” ile aynı soru işaretlerine neden olan, muhtemeldir ki italyan bir yazarın tatar çölü isimli romanını bitirip dondurmalı ayracımı kitaptan çıkardım. roman giovanni drogo isimli genç bir subayın isimsiz bir ülkenin tatar çölüne olan sınırındaki uç kalesine göreve gitmesi ve kalede onunla birlikte olan diğer askerlerin savaş beklentisiyle geçen hayatlarını anlatıyor. romanın karakterlerinin sönen ve parlayan umutlarının döngüye girmişçesine anlatılmasını okurken insan aynı karakterlerin yaşadığı gibi kitap şimdi heyecanlanacak savaş çıkacak bişey olacak beklentisiyle kitabın sonunu görüveriyor. anlatımın akıcı olduğunu söylemiş değilim bu cümleyle. ama bir şekilde insanı beklentiye sokuyor ve kitabı okutturuyor işte. helal olsun demekten başka yol yok..

yirmialtı

“ben ölmeden önce
bir sürü dostum vardı
ben ölmeden önce
bir sürü düşüm vardı”

yapılanların yanında çok kuru kalacak ama affola.. herşey için teşekkürler, akla gelen ne varsa herşey için.. layık olmaya çalışacağım yazdıklarınıza, söylediklerinize.. yaptıklarım yapacaklarımın, ve yapamadıklarım yapamayacaklarımın teminatıdır..

eyvallah : )